അമ്മ

വീട്ടിൽ ഉണ്ടെങ്കിൽ മോളെ രാത്രിയിൽ 'പാട്ട്' പാടി ഉറക്കുന്നത് ഞാനാണ്. അതിനെ പാട്ട് എന്നു വിളിക്കാമോ എന്നു തന്നെ എനിക്കറിയില്ല. അവൾ അല്ലാതെ വേറെ ഒരാളും എന്റെ പാട്ട് കേട്ട് ഉറങ്ങില്ല എന്നു മാത്രമല്ല ചിലപ്പോൾ എന്നെ ഓടിച്ചിട്ട് തല്ലുകയും ചെയ്‌തേക്കും എന്നത് മറ്റൊരു കാര്യം. മോളായി പിറന്നു പോയില്ലേ സഹിക്കുക തന്നെ. 

അങ്ങിനെ പാട്ട് പാടി ഉറക്കുന്ന ചില ദിവസങ്ങളിൽ എന്റെ പാട്ട് ചിലപ്പോൾ മണിക്കൂറുകൾ നീളും. അവൾ ഉറങ്ങാതെ ഇടയ്ക്കിടെ എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ പറഞ്ഞു കിടക്കും എന്നതാണ് കാര്യം. അപ്പോൾ എനിക്ക് ചെറുതായി ദേഷ്യം വരും അവളെ വിരട്ടും. അങ്ങിനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം ഞാൻ പതിവ് പോലെ ഒന്ന് രണ്ടു കഥകൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞ ശേഷം പാട്ട് പാടാൻ ആരംഭിച്ചു. 

ഉടനെ മോൾ.. 

"അച്ഛാ ഇനി പാട്ട് ഒന്നും വേണ്ട ഞാൻ വലുതായില്ലേ ഞാൻ അല്ലാതെ ഉറങ്ങിക്കോളാം "

അത് കേട്ടപ്പോൾ സന്തോഷം തോന്നേണ്ടതാണ് അറിയാത്ത പണി ചെയ്യണ്ടല്ലോ. പക്ഷെ മനസ്സിൽ എവിടെയോ ഒരു നീറ്റൽ.. അവൾ വലുതായി ഇനി എനിക്ക് പാട്ട് പാടി അവളെ ഉറക്കാൻ കഴിയില്ല. വല്ലാതെ സങ്കടം വന്നു. അവൾ അന്ന് പാട്ട് കേൾക്കാതെ ഉറങ്ങി. 

എന്നാൽ പിറ്റേന്ന് വീണ്ടും അവൾ പാടാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അത് കേട്ടപ്പോൾ സന്തോഷമായി. ഇന്ന് വരെയും അത് തുടരുന്നു. പക്ഷെ ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം ഞാൻ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു. നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഓരോ പ്രായത്തിലും ആവശ്യപ്പെടുന്ന കാര്യങ്ങൾ ചിലപ്പോൾ നമുക്ക് ഇഷ്ടം ഇല്ലാത്തത് ആകാം അല്ലെങ്കിൽ മടി കൊണ്ടോ മറ്റു കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുള്ളത് കൊണ്ടോ അപ്പോൾ ചെയ്ത് കൊടുക്കാൻ പറ്റാത്തതും ആകാം എന്നാൽ അവർ അതിന് വേണ്ടി എന്നും കാത്തിരിക്കില്ല. ആവശ്യപ്പെടുന്ന സമയത്തു അവർക്ക് അത് കൊടുത്താലുണ്ടാകുന്ന സന്തോഷം കുറെ നാൾ കഴിഞ്ഞിട്ട് കൊടുത്താൽ കാണുകയുമില്ല. 

കുട്ടിക്കാലത്തു ഒരിക്കൽ എന്റെ അമ്മ ചന്തയിൽ പോയിട്ട് വന്നപ്പോൾ ഒരു ചില്ല് ട്യുബിനുള്ളിൽ നിറമുള്ള വെള്ളവും മിനുക്കങ്ങളും ഒക്കെ നിറച്ച ഒരു കളിപ്പാട്ടം കൊണ്ട് വന്നു. എനിക്കത് ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു കിട്ടിയ ഉടനെ അത് വാങ്ങി ഞാൻ കളി തുടങ്ങി അല്പനേരത്തിനുള്ളിൽ എന്റെ കൈപ്പിഴ കൊണ്ട് അത് പൊട്ടി. ഉള്ളിലെ വെള്ളം മുഴുവൻ പുറത്തു പോയി. ഞാൻ ഒരുപാട് കരഞ്ഞു. അത് തിരിച്ചു വയ്ക്കാൻ പറ്റുമായിരുന്നില്ല. അതിന് വേണ്ടി ശ്രമിച്ചു ചേച്ചിയുടെ കൈ മുറിഞ്ഞതും ഓർക്കുന്നു. എന്റെ കരച്ചിൽ കണ്ടു സഹികെട്ട് അമ്മ വീണ്ടും ചന്തയിൽ പോയി അതുപോലുള്ള ഒരെണ്ണം വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വന്നു. അന്ന് അമ്മ അത് ചെയ്തു. വീട്ടിലെ ജോലികളൊക്കെ പാതിവഴിക്ക് ഇട്ടിട്ട് ഇതിന് വേണ്ടി അമ്മ ഒരു കിലോമീറ്ററോളം അകലെയുള്ള ചന്തയിൽ പോയി മടങ്ങി വന്നു. എന്നാൽ ഇന്ന് അതുപോലെ ഒരു സാഹചര്യം ഉണ്ടായാൽ ഞാൻ മകൾക്ക് വേണ്ടി അത് ചെയ്യാൻ തയ്യാറാവില്ല എന്നുറപ്പാണ്.

അത് ശെരിയാണോ തെറ്റാണോ മക്കളുടെ പിടിവാശികൾ എല്ലാം നമ്മൾ സാധിച്ചു കൊടുക്കണോ എന്നുള്ളതൊക്കെ മറ്റൊരു വിഷയമാണ് എങ്കിലും അമ്മ അന്ന് അത് എനിക്ക് സാധിച്ചു തന്നത് കൊണ്ടാണ് ആ കാര്യം ഇന്നും ഞാൻ ഓർത്തിരിക്കുന്നത്.